یکی از بحث‌های مهم در روزها و ماه‌های اخیر مسئله عدم همکاری بانک‌های
خارجی با ایران است. در این باره فراوان نوشته شده است 1 اما اتفاق مهمی که
در این میان در حال رخ دادن است، این است که بیشتر افراد مهم و موثر در
تصمیم‌گیری کشور، علت و ریشه عدم همکاری را در داخل تحلیل می‌کنند و
معتقدند در صورت تغییر برخی رویه‌ها و نیز انجام برخی از اقدامات بخش مهمی
از موانع عدم همکاری بانک‌های خارجی با بانک‌های ایرانی برداشته می‌شود.
شاید
شروع این داستان از تصویب قانون «مبارزه با تامین مالی تروریسم»2 در
اسفندماه 1394 باشد. پس از تصویب این قانون بود که تهرانفر معاون وقت بانک
مرکزی در اظهارنظری گفت: «تصویب قانون مبارزه با تامین مالی تروریسم، زمینه
ارتقای رتبه اعتباری ایران در سطح بین‌المللی را فراهم می‌کند.»